Dâvâ Nedir ?



Doğruluğuna inanılıp gerçekleşmesi için uğraş verilen her türlü görüş, ülkü ve ideale dâvâ denir. Dâvâ bir görüşü savunabilmektir. Savunulan görüşü yüceltebilmektir. Dâvâ gerektiği yerde insanın kendi öz nefsine kadar her şeyi feda etmeye hazır olabilmesidir. Kendisini, başkalarını yaşatma idealine  adamış, nefsî haz ve zevklerinden sıyrılmış insanların işidir dâvâ. Herkes dâvâ adamı olamaz. Dâvâ kelimesinden ayrı düşünülemeyecek kelimelerden iki tanesi de fedakarlık ve dert kelimeleridir. Zira bir dâvâyı gütmek istiyorsanız bir derdiniz olması gerekir. Bu dert kendi şahsi derdiniz değil toplumun, ümmetin, milletin veya başka zümrelerin derdi olabilmesi gerekir. Eğer bir topluluğun derdiyle dertlenebiliyorsanız dâvâ adamı olma yolunda bir hayli yol alabilmişsinizdir. Fakat sadece dertli olmak yetmez dâvâ adamı olmak için. Hayatınızda daha önce hiç yapmadığınız  fedakarlıklara da atılmak zorunda kalabilirsiniz .
     
Kendimize örnek olarak gösterebileceğimiz en büyük dâvâ adamlarından birisi de Fatih Sultan Mehmed Han'dır. O ki, inandığı dinin peygamberinin müjdelediği ve devletinin toprak bütünlüğünü sağlayacak olan komutan olabilmek için fedakarlıklar yapmıştır. Henüz beş-altı yaşlarındayken odasında oyun oynayan Fatih'i hocası Akşemseddin görür ve ona ''Ne yapıyorsun burda Mehmedim?'' diye sorduğunda aldığı cevap şaşırtıcıdır:
''İstanbul'u fethetme oyunu oynuyorum hocam!''.
 Henüz çocuk olmasına rağmen bir dâvâsı olan Fatih'in Osmanlı Devleti'ne altın bir  çağ yaşatması kaçınılmaz olmuştur. Fatih, İstanbul'u fethedebilmek için gecesini gündüzüne katmış, devasa toplar döktürmüş ve tüm cihana mühendislik konusunda bir deha olduğunu da kanıtlamıştır.

Bizim kaybedecek bir saniyemiz dahi yoktur. Çok okuyacağız, fikir sahibi olacağız, etrafımızı aydınlatacağız.  İşimiz o kadar çok olacak ki kendimize vakit ayıramayacağız. Allah hepimizi bir dâvâsı olan dertli insanlardan eylesin…

Can Ahmet Çelik
Dava Dergi
Ocak-2017
      


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KASÎDE-İ BÜRDE

Resim
Bâned Süâd: Ka'b Bin Züheyr'in ,Hz. Muhammed (sav) için kasîde nazım biçiminde yazdığı eseridir. Kardeşi Büceyr'in aksine  sonradan Müslüman olan şair, önceleri peygamberimize hakaret içeren şiirler yazmaktaydı. Zamanla içindeki kin bir aşka dönüşmeye başladı. Yazdığı şiirlerden dolayı Müslümanlar tarafından görüldüğü yerde katline karar verilmişti. Şair, aşkına yenik düştüğü bir gün ürkekçe çıktığı yolda, efendimizin huzuruna çıktığı anda birkaç kelam edebilmek için kendince bir şiir mırıldanır. Efendimizi düşünürken mırıldandığı bu şiir, şairini dahi hayrete düşürür. Diğer Müslümanlardan saklanarak gizlice kutlu nebinin huzuruna atılır. Heyecanla yolda mırıldandığı dizeleri söylemek ister fakat bir türlü hatırlayamaz. Tekrardan diline,gönlüne gelen farklı ve daha güzel olan bu kasideyi ağlayarak okumaya başlar. Peygamberimizin yanında yükselen bu hoş sedaya orada bulunan sahabeler kulak verir, İlk başlarda şairin üzerine yürüme niyetinde olsalar da efendimiz bu...
Devamı

EDEB YÂ HÛ

Resim
    Son zamanlarda gençlerin yüzlerini takip ediyorum. Biliyorum ki yüzlerinin anlatacak çok şeyleri var; bana,sana ve bize. Geleceğimizin emanetçileri hayatlarından gayet memnunlar. Lâkin davranışları bazı şeyleri unuttukları gerçeğini hatırlatmaktadır.      Mâzimizi..Geçmişteki insanlarımızın edebli kişiler olduğunu unutuyorlar.      Eskiden insanlar yer, içer fakat yediklerini başkalarına göstermezlerdi belki olmayan vardır hak geçer diye. Biri bir iyilik yaptığında yaptığı iyiliği gizlerdi, riyâ olmasın diye. Edeb aslında buydu ama şimdi edebli ol denildiğinde bugün ki mânada karşısındakine hürmet etmek, el etek öpüp boyun eğmek akla geliyor. Biz edebi çok dar ve kısıtlı anlıyoruz. Edeb kalbin ahlâkıdır. Edeb;düşünsel boyutta haddini bilmektir. Ancak ilim sahipleri haddini bilir, edebini korur. Cahilin bildiği edeb ise boyun eğip el bağlamaktır. Fahr-i kâinat efendimiz (s.a.v.) dahi bu aleme ''Ben güzel ahlâkı tamamlamak için gönderild...
Devamı