28 Şubat



 Aç Kapıyı Veysel Efendi
 Ümmetin Kızları Geldi !
    

28 şubat darbesinin 20. Yılına girmiş bulunmaktayız. Düşüncelerin, inançların, kimliklerin üzerinden tankların geçtiği ve özgürlüklerin yok edildiği 28 Şubat. O günler insanın mücadele ruhunu azmini, sabrını ve samimiyetini ortaya koymuştur. Geldiğimiz bu süreçlere Türkiye de Müslümanların nasıl yok edilebilirliği üzerinde hep tartışılarak hatta planlar ve projeler üreterek gelindi. Özellikle Türkiye de İslamcı kesim yok olmalı anlayışı, yaklaşımı ve yorumuyla üzerimize geldiler. Doğrudan doğruya dine, namaza, oruca birden saldırıp başarılı olamayacaklarını bildikleri için ilk başörtüden başladılar…
                O dönemde Edebiyat Fakültesinde 1200 başörtülü kızın olması birilerini ürkütüyordu. Birilerinin bundan ürkmesi üzerine “Bunların erkeklerini engelleyemiyoruz ancak sakallarını kestirerek üniversiteye alabiliriz. Bari kızları engelleyelim”. Gibi ucube bir fikir ortaya çıkartılmıştır. Onlarda
   biliyorlardı ki kızların okuması Türkiye’de ki İslami birikimi arttıracaktı. Kızlar geleceğin nesillerini yetiştirecek olan anneler konumunda oldukları için onların yetişmesini istemiyorlardı. “Okumasınlar, cahil kalsınlar, birikimsiz kalsınlar, dünyayı tanımasınlar, kesinlikle herhangi bir meseleyi yorumlayamayacak durumda kalsınlar. Adeta, cahil bırakalım da çocukları da cahil kalsın”… gibi bir düşünceye  bürünmüşlerdi.

                Halbuki biz diyoruz ki ümmetin ıslahı annenin ıslahıyladır. Annenin ıslahı ve annenin iyi yetişmesi ümmetin geleceğini daha mükemmel olmasını sağlayacaktır. Onlar bunu az çok tahmin edebildikleri için bizim kardeşlerimizi, ablalarımızı üniversitelerden tamamen silip süpürmek ve okumalarına engel olmak üzere böyle bir proje uyguladılar. Bu ahmakça bir davranış olsa bile, bir müddet kızlarımızı üniversitelere girdirmeyerek başarılı oldular. Müslüman bir insana yakışır şekilde tüm bu olanlar bizi daha dirençli yapmış ve eylemler yapılarak pes edilmeyeceği gösterilmiştir. Geçmişte yaşanan süreç bugün bize aslında mücadele dolu, ruh dolu, mücadele azmimizi arttıran ve küfre karşı, zulme karşı, laikliğe karşı adeta bizi bileyen, bilenmiş bir bıçak haline getiren ve davamıza daha çok bağlılığımızı sağlayan bir gün olarak akıllarda kalmıştır

Süleyman Demirkol
Dava Dergi
Şubat -2017

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KASÎDE-İ BÜRDE

Resim
Bâned Süâd: Ka'b Bin Züheyr'in ,Hz. Muhammed (sav) için kasîde nazım biçiminde yazdığı eseridir. Kardeşi Büceyr'in aksine  sonradan Müslüman olan şair, önceleri peygamberimize hakaret içeren şiirler yazmaktaydı. Zamanla içindeki kin bir aşka dönüşmeye başladı. Yazdığı şiirlerden dolayı Müslümanlar tarafından görüldüğü yerde katline karar verilmişti. Şair, aşkına yenik düştüğü bir gün ürkekçe çıktığı yolda, efendimizin huzuruna çıktığı anda birkaç kelam edebilmek için kendince bir şiir mırıldanır. Efendimizi düşünürken mırıldandığı bu şiir, şairini dahi hayrete düşürür. Diğer Müslümanlardan saklanarak gizlice kutlu nebinin huzuruna atılır. Heyecanla yolda mırıldandığı dizeleri söylemek ister fakat bir türlü hatırlayamaz. Tekrardan diline,gönlüne gelen farklı ve daha güzel olan bu kasideyi ağlayarak okumaya başlar. Peygamberimizin yanında yükselen bu hoş sedaya orada bulunan sahabeler kulak verir, İlk başlarda şairin üzerine yürüme niyetinde olsalar da efendimiz bu...
Devamı

Dâvâ Nedir ?

Resim
Doğruluğuna inanılıp gerçekleşmesi için uğraş verilen her türlü görüş, ülkü ve ideale dâvâ denir. Dâvâ bir görüşü savunabilmektir. Savunulan görüşü yüceltebilmektir. Dâvâ gerektiği yerde insanın kendi öz nefsine kadar her şeyi feda etmeye hazır olabilmesidir. Kendisini, başkalarını yaşatma idealine  adamış, nefsî haz ve zevklerinden sıyrılmış insanların işidir dâvâ. Herkes dâvâ adamı olamaz. Dâvâ kelimesinden ayrı düşünülemeyecek kelimelerden iki tanesi de fedakarlık ve dert kelimeleridir. Zira bir dâvâyı gütmek istiyorsanız bir derdiniz olması gerekir. Bu dert kendi şahsi derdiniz değil toplumun, ümmetin, milletin veya başka zümrelerin derdi olabilmesi gerekir. Eğer bir topluluğun derdiyle dertlenebiliyorsanız dâvâ adamı olma yolunda bir hayli yol alabilmişsinizdir. Fakat sadece dertli olmak yetmez dâvâ adamı olmak için. Hayatınızda daha önce hiç yapmadığınız  fedakarlıklara da atılmak zorunda kalabilirsiniz .       Kendimize örnek olarak gösterebi...
Devamı

EDEB YÂ HÛ

Resim
    Son zamanlarda gençlerin yüzlerini takip ediyorum. Biliyorum ki yüzlerinin anlatacak çok şeyleri var; bana,sana ve bize. Geleceğimizin emanetçileri hayatlarından gayet memnunlar. Lâkin davranışları bazı şeyleri unuttukları gerçeğini hatırlatmaktadır.      Mâzimizi..Geçmişteki insanlarımızın edebli kişiler olduğunu unutuyorlar.      Eskiden insanlar yer, içer fakat yediklerini başkalarına göstermezlerdi belki olmayan vardır hak geçer diye. Biri bir iyilik yaptığında yaptığı iyiliği gizlerdi, riyâ olmasın diye. Edeb aslında buydu ama şimdi edebli ol denildiğinde bugün ki mânada karşısındakine hürmet etmek, el etek öpüp boyun eğmek akla geliyor. Biz edebi çok dar ve kısıtlı anlıyoruz. Edeb kalbin ahlâkıdır. Edeb;düşünsel boyutta haddini bilmektir. Ancak ilim sahipleri haddini bilir, edebini korur. Cahilin bildiği edeb ise boyun eğip el bağlamaktır. Fahr-i kâinat efendimiz (s.a.v.) dahi bu aleme ''Ben güzel ahlâkı tamamlamak için gönderild...
Devamı